تنفس حیاتی ترین مسئله ی موجود زنده است که نوزاد نارس متولد شده برای انجام آن مشکلاتی دارد . درون رحم ، ریه های جنین ، پر از مایع آمنیوتیک است چرا که جنین درداخل رحم مادرنیازی به استفاده از ریه ها ندارد و اکسیژن مورد نیازخود را از طریق بند ناف تامین کرده و مواد دفعی را هم به همین شیوه دفع می کند..
نوزاد نارس به دلیل تولد زودتر ازموعد وناکافی بودن میزان سورفاکتانت ریوی ، در باز نگهداشتن ریه ها و انجام تنفس موثر ناتوان است. برای کمک به این نوزادان می توانیم از تزریق سورفاکتانت داخل ریوی و هم چنین حمایت تنفسی با کمک دستگاه استفاده کنیم .
گروهی از قهرمانان نارس که کمتر مورد توجه قرار می گیرند، گروه نوزادان اواخر نارسی هستند که در بازه زمانی سن حاملگی 34 هفته تا 36 هفته و 6 روز به دنیا آمده اند.این دسته از نوزادان نه آنقدر نارس هستند که بلافاصله پس از تولد نیازمند بستری واقدامات درمانی باشند و نه آنقدر رسیده که بتوانند بدون مشکل دوره ی نوزادی را طی کنند ..
علاوه بر زایمان های انتخابی زودتر از موعد که اصلا توصیه نمی شود عوامل پزشکی مربوط به مادر هم می توانند موجب تولد خود بخودی نوزاد در دوره ی اواخر نارسی شوند و هم ممکن است زمینه را برای نیاز به القای زایمان و ختم بارداری زودتر از موعد فراهم کنند..
متولد شدن نوزاد دردوره اواخر نارسی ، عوارض ومشکلاتی را برای نوزاد به همرا ه دارد .عوارض کوتاه مدت شامل مشکلات تغذیه ای، زردی، افت قند خون، ناپایداری دمای بدن، آپنه، دیسترس تنفسی، هیپوتونی و افزایش خطر ابتلا به عفونت و کم آبی است. عوارض بلند مدت شامل عوارضی است که با مشکلات شناختی، کاهش عملکرد در مدرسه، مشکلات رفتاری و روانشناختی، و پس از آن با مشکلات باروری مرتبط است. . بستری دوباره در بیمارستان در هفته نخست پس از تولد اغلب به دلیل بروز مشکلات حاد تنفسی، زردی شدید، احتمال سپتی سمی، مشکلات تغذیه ای، کم آبی و عدم وزن گیری در این نوزادان رخ می دهد.vv