محدودیت رشد داخل رحمی در مواقعی مطرح است که جنین در داخل رحم مادر کمتر از پتانسیل  ژنتیکی و سرشتی خود رشد کرده است. نتیجه این کم رشد کردن می‌تواند بر رشد نوزاد پس از تولد ، عوارض پس از تولد و حتی ایمنی بدن نوزاد تاثیر بگذارد. نوزادان متولد شده با سابقه داخل رحمی محدودیت رشد در بزرگسالی هم طیف خاصی از مشکلات را تجربه خواهند کرد .

علل محدودیت رشد داخل رحمی 

هر عاملی که به نحوی بر خونرسانی جفت و جنین و در نتیجه فراهم آوری اکسیژن و مواد غذایی برای جنین تاثیر بگذارد می‌تواند عامل محدودیت رشد داخل رحمی باشد . 

علل مربوط به جنین : 

ناهنجاری های ژنتیکی ارثی و آنومالی های مادرزادی از این‌ موارد هستند .

علل مربوط به مادر: 

سن مادر ، تعداد حاملگی ها و فاصله کم نامناسب بین حاملگی ها می‌تواند موثر باشد .

هر بیماری مادر که بر فراهم آوری اکسیژن و مواد غذایی جفت موثر باشد (بیماری های مادر در دستگاه قلب و عروق ، کلیه ، سیستم ایمنی و تنفس ) . همچنین رژیم غذایی مادر ‌و نحوه تغذیه وی ، کم خوری یا پرخوری عصبی و حتی چاقی مادر هم می تواند عاملی برای برای محدودیت رشد داخل رحمی باشد .

علل مربوط به محیط :

بیماری های  عفونی مادر در دوره بارداری ، مواجهه با مواد تراتوژن و داروهای شیمی درمانی ، مصرف الکل و سیگار هم تواند عاملی برای کم رشد کردن جنین در داخل رحم مادر باشد . 

علل مربوط به جفت :

خونرسانی ضعیف جفتی به علت اختلال ساختاری جفت ، شکل غیر طبیعی جفت ، عدم شکل گیری کامل جفت و نیاز به تقسیم جفت بین جنین های متعدد موجب رشد ناکافی جنین می‌شود . 

معمولا در موارد محدودیت رشد داخل رحمی درمان داخل رحمی انجام نمی‌شود و عمدتا این نوزادان پس از تولد مورد بررسی و نظارت به لحاظ وزن گیری قرار می گیرند. 

ذکر این نکته ضروری است که در مواردی که علت محدودیت رشد داخل رحمی جنین تغذیه مادر نیست، مصرف بیش از اندازه مکمل ها و ویتامین ها توسط مادر کمکی به جنین نمی کند . 

کپی عکس پیگرد قانونی دارد